Ahmed Arif
Yiğit harmanları, yığınaklar,
Kurulmuş çetin dağlarında vatanların.
Dize getirilmiş haydutlar,
Hayınlar, amana gelmiş,
Yetim hakkı sorulmuş,
Hesap görülmüş.
Okumaya devam et Hani Kurşun Sıksan Geçmez Geceden
Gecelerim
Ahmed Rasim
Valide kapıda, ben içeride kaldım.
Artık Dârüşşafaka’ya kaydedilmiştim. O dayak patırtısından sonra valide beni mektebe götürerek ilmühaber aldık. Mahalleden kimsesiz olduğuma dair bir kağıt çıkartarak mektep müdürüne verdik. Tamam Ağustosun onyedinci günü idi. O yegane teribeytgahta beni soydular. Bir gömlek, don, keten urba, kırmızı fes, bir laçin verdiler. Giyindim, bahçeye fırladım.
Bir alay çocuk. Uyanıyorlar. Ben durur muyum? Yarım saat içinde cümlesine alıştım. Ben altısının adını bile öğrendim. Hüseyin, İhsan, Mehmet, Reşit, Raşit, Ali, Fahri, Salih. Hep bunlar benim arkadaşım. Fakat burada birisi var. Bir mi ya? Beş altı kişi var. Bize nezaret ediyorlar. Arif Ağa mubassırımız. Naki Efendi müdürümüz. Ziyade haşarılık olmayacak. Derhal kaş çatılıyor. Bu iyi. Dayak yok. Hele o mektepten kurtuldum. Gık desem koca sopa başıma iniyordu. Burada öyle şey yok. Ben valideyi unuttum. Akşama kadar o geniş, çiçekli, muntazam bahçede oynadık. Bir düdük sesi? Kim aldırır! Çocuklar çalıyor. O ne? Herkes toplandı. Sıra duruldu. Ben de onları taklit ettim. Bizden bir sene evvel giren efendilerden biri bizi tabur haline koydu. Büyük bir gururla: Okumaya devam et Gecelerim
Hitlerler Gelir ve Gider
“Hitlerler gelir ve gider ama Almanya ve Alman halkı baki kalır.”
Stalin, bu sözleri, İkinci Dünya Savaşı sırasında, düşman Moskova’nın kapısına dayandığında sarfetti. Stalin, bütün Almanları Nazi olarak tanımlamama konusunda halkı uyardı.
“Ulusal Savunma Komiseri’nin 55 No.lu Talimatı” (23 Şubat 1942)
“Hitlers come and go, but Germany and the German people remain.”
Stalin said this when the enemy had reached the gate of Moscow during World War II. He called on the people not to identify all Germans with the Nazis.
“The Order #55 of the National Commissar for the Defense” (23 February 1942)
Orhan İyiler’in Kısa Biyografisi
Aliye Munzur
“Bu dünyada öğrenmek, bildiklerimizi başkasına öğretmek, bilimde ve sanatta hep daha ileriye gitmek için bulunuyoruz.” Amadeus Mozart (1784). Ve savaşı izliyorum. 12 Şubat 1991” (Günceler)
1935 yılında Edremit’te doğan Orhan İyiler ilkokul döneminde yazar olmaya karar vermiş ve tüm yaşantısını bu amacı doğrultusunda yönlendirmiştir. Lise döneminde aldığı Fransızca eğitimini kendi çabalarıyla geliştirmiş ve ölünceye kadar Fransızca kaynaklardan düşünsel faaliyetlerinde kapsamlı olarak yararlanmıştır. Marksist-Leninist hareketin kadroları tarafından mutlaka bir yabancı dil bilmenin ve dünya komünist hareketi ile entegrasyonun önemini hayatının her döneminde dile getirmiştir.
Ortaokul ve lisede yazdığı hikayeler çeşitli dereceler almış, okulda yapılan törenlerde hitabet yeteneğiyle öne çıkmıştır. İstanbul Hukuk Fakültesi’ni ikinci sınıfta, yazarlığına ve diline olumsuz etkisi olduğuna inanarak radikal bir kararla terk etmiş, ardından tiyatro yazarlığında yoğunlaşmıştır. 1965’te büyük başarı kazanan Şarkıcı Kız oyununu bir yıl boyunca kaldığı Elazığ’ın bir köyünde yazmıştır. Bir dönem Şehir Tiyatroları’nda Muhsin Ertuğrul’un asistanlığını yapan Orhan İyiler, tiyatro ortamında yaşadıklarından “asıl tiyatronun tiyatroda yapılmadığı” sonucunu çıkararak bu ortamı bilinçli olarak terk etmiştir. Okumaya devam et Orhan İyiler’in Kısa Biyografisi
Dağlar
Sabahattin Âli
Başım dağ saçlarım kardır,
Deli rüzgârlarım vardır,
Ovalar bana çok dardır,
Benim meskenim dağlardır.
Şehirler bana bir tuzak,
İnsan sohbetleri yasak,
Uzak olun benden, uzak,
Benim meskenim dağlardır.
Kalbime benzer taşları,
Heybetli öter kuşları,
Göğe yakındır başları;
Benim meskenim dağlardır.
Yarimi ellere verin;
Sevdamı yellere verin;
Elleri bana gönderin:
Benim meskenim dağlardır.
Bir gün kadrim bilinirse,
İsmim ağza alınırsa,
Yerim soran bulunursa:
Benim meskenim dağlardır.
Yorumcu: Sadık Gürbüz
Mazhar Osman
Orhan Yalçın Gültekin
Mazhar Osman’ı eskiler bilir de meraklıları dışında gençler bilmeyebilir. Mazhar Osman, çok önemli bir ruh ve sinir hastalıkları uzmanı, Türkiye’de ilk modern ruh sağlığı hastanesini kuran kişi. Adı hastanelere verilmiş alanındaki en önemli isimlerden biri…
Mazhar Osman nüktedan da… Bize kadar ulaşan anektodlara göre de lafını esirgemeyen bir yurttaş.
İşte bu Mazhar Osman’a bir gün diyorlar ki “Bakanlardan biri sizin için delinin tekidir dedi… Ne diyorsunuz, hocam?“
Mazhar Osman gülüyor, ve cevabı yapıştırıyor: “Onun benim için deli demesinin bir kıymeti harbiyesi yok. Ama ben onun için deli dersem atarlar tımarhaneye, haberi olsun.“
***
Allah’tan Mazhar Osman (1884-1951) bugünleri görmedi. Şimdi olsa, Mazhar Osman ya Meclis kararı ya da referandumla ömür boyu ‘tımarhane’ye kapatılırdı.
Osmanlıca
Orhan Yalçın Gültekin
Osmanlıca, Arap alfabesiyle yazılan ırzına geçilmiş Türkçedir. Ama öyle ağır bir tecavüze maruz kalmıştır ki Türkçe olduğunu kanıtlamaya bin tanık yetmez…
Sorun alfabede değil… Şu an Arap alfabesini kullanıyor olsaydık ‘Osmanlıca, ırzına geçilmiş Türkçedir’ derdim.
Amerika, Dünya ve Biz
Necip Fazıl Kısakürek
Bugün dünya, milletlerin oluş istikameti ve tekevvün hakkı bakımından iki vâhide ayrılmıştır. Sonunda kaba ve basit iki vâhid… Ya Amerikayı tutacaksınız, ya Sovyet Rusyayı; ya demokrasiyi, ya komünizmayı… Bunlardan birine temayül derhal ve kat’i olarak öbürüne aykırılık mânasına gelir. Onun için, en küçük Amerikan aleyhtarlığı, hangi zaviyeden olursa olsun, Sovyetleri desteklemek diye anlaşılır. Bu yüzden komünizmaya zıt bir dünya görüşü kerhen de olsa, Amerikan politikasını korumakla mükelleftir.
İkinci Dünya Harbinden sonra Avrupa medeniyetinin büyük mümessilleri, bir nevi iktisadi ve teknik tabiiyet yüzünden dünya görüşlerindeki istiklâllerini kaybetmişler ve mecburî olarak Amerikan hegemonyası altına girmişlerdir. Okumaya devam et Amerika, Dünya ve Biz
Yıldırıya Karşı
Orhan Yalçın Gültekin
Karınca kararınca günün tarihinden örnekler vermeye çalışıyorum yıllardır. Bazıları çok ilgisiz ya da gündem dışı gelebiliyor, bazılarıysa gündemdeki bir konuya denk geliyor, ekmek kadayıfının üstündeki kaymak gibi oluyor.
Canımı en çok acıtanlar pogrom, katliam ve soykırımlar oluyor hâliyle…
Son Kayseri saldırısı üzerine bir yılın Yıldırı Tarihçesi oluşturulmuş, paylaşılıyor.
Hiç bir ayı boş geçirmemişiz, birinin acısı küllenmeden diğeri girmiş yaşamımıza.
Her birini şiddetle kınamış, hattâ nefretle lanetlemişiz…
Biz kınamış ve lanetlemişiz (hem de şiddetle ve nefretle), yıldırı katlanarak sürmüş… Sürecek de…
Biz, yıldırının bir kaç haleti-i ruhiyesi bozuk insanın ürünü değil, siyasi bağlamı olan bir olgu olduğunu kabullenene kadar…
Siyasete karşı siyasetle karşı çıkılır.
Var mı yıldırıyı göğüsleyip püskürtecek bir tarz-ı siyasetiniz?
Rasih Nuri İleri
Cemal Süreya
Dilekçe davasında, suç konusu kendisine açıklanan sanık şöyle diyor: “Çok hafif buldum.” Sonra da, o ara duralamış olan zabıt kâtibine dönüyor: “Niçin yazmıyorsunuz?”
Yukarıdaki olay gerçek midir, bilmiyorum. Bir dostundan dinledim. Ama hayatına, gösterdiği etkinliklere, yaptığına bakınca, Rasih Nuri İleri’yi çok iyi açıkladığı kanısı uyanıyor kişide.
Türk solunun sofistike adamı. İnce polemikler yaratığı. Polemik onda parçalı bilginin zırhıdır. Ve şehvet duygusunun uzantısı.
Okumaya devam et Rasih Nuri İleri
