Etiket: Turgut Uyar

OYG | Turgut Uyar

Orhan Yalçın Gültekin

Şairin talihsizliği midir, şiirinki mi? Yoksa okurunki mi?

“Herkes ne zaman ölür; elbet gülünün solduğu akşam” desem, aklınıza Erdal Öz’ün “Gülünün Solduğu Akşam” romanı-anlatısı gelir hemen, öyle değil mi?

Hemen sonra Turgut Uyar deme ihtimaliniz de vardır ama kaçımız hemencecik o şiiri hatırlarız?

Kaçımız Salihat-ı Nisvandan Saffet Hanımefendi‘ye başlıklı şiiri hemen hatırlar ve o meşhur dizenin ötesine geçebiliriz?

O şiir ki Osmanlının son günlerini anlatır, varsay ki çökmekte olan her şeyi anlatır…

Aklımızda bir dizede simgelenen üç gencin “gülünün soluşu”ndan gayrı ne kalmıştır ki şiirden geriye?
—
OYG, Facebook 22 Ağustos 2013 18.56
—
Turgut Uyar (4 Ağustos 1927 – 22 Ağustos 1985)

Ölmeme Günü

Her yıl 26 Mart gününü “Ölmeme Günü” olarak kutlayan üstadlarımız Cemal Süreya, Turgut Uyar, Edip Cansever ve niceleri Eski Rumelihisarı Avcılar Lokantası’na gider içki içer, sohbet ederlermiş. Gecenin sonunda bir içki şişesi alınır, bir sonraki ‘ölmeme günü’nün tarihi atılır ve o gün geldiğinde yani bir sonraki ‘Ölmeme Günü’nde o içki açılır, içilir ve gecenin sonunda bir kez daha bir sonraki ‘Ölmeme Günü’ için içki alınır, tarihi atılırmış.

Son ‘Ölmeme Günü’, 26 Mart 1985 yılında yapılmıştır. 22 Ağustos 1985 tarihinde Turgut Uyar’ın vefatının ardından bir daha bu dostlar “Ölmeme Günü”nde bir araya gelmemişlerdir.

Fotoğraftakiler: Can Yücel, Salim Şengil, Edip Cansever, Tomris Uyar, Muhteşem Sünter. Sağ taraf, arkadan öne, İsa Çelik , Mehmetcan Köksal, Turgut Uyar, Dürnev Tunaseli, Nezihe Meriç, Ömer Uluç, Tunga Uyar.

Kaynak: Kafam Karışık

Turgut Uyar’ın “Sâlihât-ı Nisvandan Saffet Hanımefendiye” Adlı Şiirinin Anlam Çerçevesi Açısından Değerlendirilmesi

Turgut Uyar’ın “Sâlihât-ı Nisvandan Saffet Hanımefendiye” Adlı Şiirinin Anlam Çerçevesi Açısından Değerlendirilmesi

Türkan Kodal Gözütok
Dr., Pamukkale Üniversitesi, Eğitim Fakültesi.

Özet: “İkinci Yeni” şiir hareketi, Cumhuriyet Dönemi Türk şiirinin (1950 sonrası) en önemli şiir akımlarından birisidir. Turgut Uyar (1927-1985), bu şiir akımının önde gelen şairleri arasındadır. Bu çalışmada, Turgut Uyar’ın, “İkinci Yeni” şiir anlayışı doğrultusunda yazdığı bir şiiri, anlam çerçevesi açısından incelenmiştir. “İkinci Yeni” şiiri, bilindiği üzere, şiir poetikası açısından, “Birinci Yeniler” diye de adlandırılan Garip şiirine bir tepki olarak doğmuştur. Şiiri biçim ve öz açısından belli kalıplardan kurtarmak, yeni bir şiir dili kurmak, kısaca yenileştirmek ve insanı, yeni bir anlayışla vermek, bu poetikanın ana izleğini oluşturur. Bu şair kuşağından olan Turgut Uyar da, bu şiirinde, “İkinci Yeni” şiir anlayışı içinde kalmış olmakla birlikte, bu anlayışın dışına çıkan bazı yaklaşımlara da yer vermiştir. Özellikle, gelenekle ilişkisini kesmiş görünen “İkinci Yeni” şiirinin aksine, şiirin, gelenekten yararlanmasıyla oluşan yeni ve zengin görüntüsü, öykülemeye gidiş, nazım biçimindeki (form) kalıplaşma gibi unsurlar bakımından “İkinci Yeni” şiirine farklı bir söyleyiş kazandırılmıştır.

Anahtar Kelimeler: Cumhuriyet Dönemi Türk Şiiri, Turgut Uyar, İkinci Yeni Şiir Hareketi, Gelenek.

Okumaya devam et Turgut Uyar’ın “Sâlihât-ı Nisvandan Saffet Hanımefendiye” Adlı Şiirinin Anlam Çerçevesi Açısından Değerlendirilmesi

Deneme

Turgut Uyar

işte geldim gidiyorum
Şen olasın Halep şehri

Gelin bütün yıldızları doldurun
Karanlık yalnızlığıma.
Ne ışıldar yanım yörem, ne ışır
Ölürsem yalnız ölürüm
Seversem yalnız severim
insanlar gelir geçer ömrümden ama
Macera benimdir geçmişlere karışır
Okumaya devam et Deneme

Turgut Uyar | Salihat-ı Nisvandan Saffet Hanımefendi’ye

Turgut Uyar

Hatırlarım bir akşam bir yokuşa durmuştum;
İri atlarımız macardı, dantellerimiz alman…

Ne Göksu’da bülbül dinlemek ne Abdülhak Şinasi Bey…
Ipılık bir sevgi geçerdi ara sıra içimden o zaman.

Siz ne zaman öldünüz Allah aşkına; yani ne zaman?
Kirli karlar bile erimemişti; haber yoktu nisandan!

Rüştü paşaydı, ‘Deli Rüştü’ye çıkmıştı adı Osmanlı ordusunda.
O zaman Hamit’ti padişah, kocaman bıyıkları kocaman…

Okumaya devam et Turgut Uyar | Salihat-ı Nisvandan Saffet Hanımefendi’ye