orhan yalçın gültekin
tanışmadığım, yüz yüze gelip de bir acı kahve içmediğim insanları kaybediyorum bu aralar. içim sızlıyor, yüreğim yanıyor.
yaşarken hakkını veremediğim yazılarını okuyorum kaybettiklerimin… katıldıklarım oluyor, katılmadıklarım da… aynı şeyleri söylediklerimizin daha değerli olduğu gençlik yıllarımdan bir sıyrılışa sokuyorlar beni. söylenen sözlerden, yazılan yazılardan, savunulan düşüncelerden daha çok insani özellikleriyle yakalayan insanlar giderek daha önem kazanıyor yaşamımda.
sevgili ahmet karaman nur içinde yatsın. sevgili suzan kahraman’a sabır diliyorum. zor olmalı insanın sıra arkadaşını kaybetmesi. iki gün ayrı kalsa insan sıra arkadaşından kendini boşlukta hissediyor da, bir daha aynı havayı teneffüs edememek…
yine de doyasıya sürdürülecek ömür son nefese kadar. inadına yaşanacak sıra arkadaşının yokluğunda da. sıra arkadaşı için de… iki kişilik…
18 mart 2007 23:58
Simurg 