Orhan Yalçın Gültekin
Ben ömrümde en çok babama kızdım.
Bir tek babamdan nefret ettim ömrümde.
Bir metre altmış dört santimlik bir adam
Çakır gözlü yakışıklı mı yakışıklı
Beyaz haricileriyle yokuşta belirdiğinde
Pencerelerden sarkarmış genç kızlar
İçmediğinde meleklerden âlâ
İçtiğinde zivanadan çıkmış az bile.
Ben bir tek adam gibi babamdan dayak yedim.
Elektriği, Filistin askısını filan saymıyorum.
Dürüstün dürüstü bir adamdı babam
Her zaman gurur duydum dürüstlüğünden
Ben ömrümde en çok babama kızdım.
Bir tek babamdan nefret ettim ömrümde.
Ben ömrümde en çok babamı özledim.
(Gecenin geç bir saatinde Can Baba’nın şiiri düştü gönlüme. dayanamadım; ben babam hakkında bir şiir yazsaydım, neler derdim diye düşündüm. Birden bu çıktı ortaya.)
Simurg 
Çocukluk yıllarımda hem korktuğum hem de sevdiğim insandı Yılmaz ağabey. Onu ve benim sessiz sakin sevgi dolu babamı çok çook özlüyorum. Babalar günün kutlu olsun Yalçıncım.
Haa bir de Yılmaz ağabeyin çukulatalarını da anımsadım
BeğenBeğen