Orhan Yalçın Gültekin

Ben ömrümde en çok babama kızdım.
Bir tek babamdan nefret ettim ömrümde.

Bir metre altmış dört santimlik bir adam
Çakır gözlü yakışıklı mı yakışıklı
Beyaz haricileriyle yokuşta belirdiğinde
Pencerelerden sarkarmış genç kızlar

İçmediğinde meleklerden âlâ
İçtiğinde zivanadan çıkmış az bile.

Ben bir tek adam gibi babamdan dayak yedim.
Elektriği, Filistin askısını filan saymıyorum.

Dürüstün dürüstü bir adamdı babam
Her zaman gurur duydum dürüstlüğünden

Ben ömrümde en çok babama kızdım.
Bir tek babamdan nefret ettim ömrümde.

Ben ömrümde en çok babamı özledim.

(Gecenin geç bir saatinde Can Baba’nın şiiri düştü gönlüme. dayanamadım; ben babam hakkında bir şiir yazsaydım, neler derdim diye düşündüm. Birden bu çıktı ortaya.)